Ontmoetingen
Blijf op de hoogte en volg Roos
08 Augustus 2013 | Spanje, Hontanas
KOFFIESTOP IN HONTANAS
Ik smeer mijn benen in met zonnebrand en raak aan de praat met de 41-jarige Ann Marie from New York tegenover mij die vaseline smeert op haar voeten. Ik vraag naar haar reden om de camino te ondernemen.
Ze vertelt dat 'she lost her business' tijdens de hurricane afgelopen najaar, een restaurant dat al 25 jaar bestond en van haar vader was geweest. Flooded. Haar vader was vier jaar geleden overleden. Ze had een paar 'hard months trying to figure out my purpose in life' en toen vertelde een vriend over de camino.
Eerst had ze zoiets 'ik kijk wel of ik 'm afmaak' maar nu is er geen sprake meer van stoppen. Ze voelt zich weer 16 nu ze met een jongedame van 18 oploopt en vreselijk veel lol heeft. Ze gaat een nieuw restaurant openen, kleinschalig, verse producten, mét pelgrimenu. Ik doe de suggestie van een tegel of schelp naast de voordeur en ze wordt helemaal blij. 'Then everyone who knows, will see!' Go visit New York: 33 Greenwich Avenue in New York, the West Village. Een naam komt nog.
One day...
EAT MY DUST
In hetzelfde Hontanas zie ik vanuit mijn ooghoeken vier fietsmannen kijken. Kekke pakjes, lawaaipapegaaien. Ik negeer, zit in een waardevol gesprek met Ann Marie.
30km later zie ik ze echter aan de horizon achter me verschijnen, ze lopen langzaam in. Dan hoor ik ze achter me. En daar blijven ze. In Nederland zou je even contact zoeken 'doen we treintje?' maar dat is hier niet nodig, geen wind. Ook genoeg inhaalruimte. Het gaat hier dus om billen kijken. Ik zou natuurlijk gevleid moeten zijn maar word nurks. Waren het nou vier vrouwen...
'Ok', denk ik bij mezelf. 'Jullie krijgen 100 meter'. Want verderop is het sluisje (!) waar we overheen moeten en ik wil ze daar laten voorgaan. Wegwezen.
Een voor een manoeuvreren we de fietsen over de smalle sluisdeur. 'Como te llamas!' roept er een blij.
'Rosa' zeg ik kortaf. 'Rosa! Aha, Rosa!'
'Y tu (sukkel) zeg ik denk ik. 'Rafa!' 'de Rafael?' vraag ik en inderdaad. 'Fuerte!' roept hij over mijn bovenbenen. Jaja denk ik, ga nou maar.
Ze stappen op en gaan. Rafa roept mijn naam naar de anderen. We zijn inmiddels aangekomen in Frómista. Nog een paar honderd meter tot de albergue. Maar even verderop staan ze te wachten. Ik heb wel zin in een sportieve uitdaging en maak de inschatting. Zij: goede fietsen, lichte tassen, dikke bierbuiken. Ik: 15 jaar jonger, veel km in de benen, erg gemotiveerd.
Actie! Ik schakel terug, trap de Santos op z'n staart en tegen de tijd dat ik de mannen voorbij speer lig ik op volle snelheid.
Dat werkt als een rode lap. Achter me hoor ik het haastige inklikken van de schoenen en ik hoor dat ze de achtervolging inzetten. Te laat. Ik ben al bijna bij het centrale dorpsplein.
Grijns..
CROSS BOARDER BANKJE
In een dorp. Het is warm. Een venijnig klimmetje langs de kerk en ik ga even op een bankje onder een grote boom zitten omdat deel 2 óók venijnig wordt. Er schuiven drie mensen aan. Broers Tim en Philip met Franse en Ierse nationaliteit. En lang geleden hebben ze hun Poolse vriendin leren kennen met wie ze inmiddels 10 jaar de camino lopen. Stukje bij beetje. Een van de mannen is getrouwd met een Nederlandse. Ikzelf heb Poolse roots. Zomaar, op een bankje.
---------------------
Hurricane Sandy veroorzaakte meer schade dan Katrina in New Orleans destijds. Er waren 268 doden en $68 miljard schade. Door te spreken met iemand die hiervan slachtoffer is geworden, vallen eigen troubles even weg.
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Hurricane_Sandy
Onderzoek van de RUG toont aan dat mannen in aanwezigheid van een vrouw een hogere testosteronspiegel krijgen.
http://goo.gl/t91v4y
Ik smeer mijn benen in met zonnebrand en raak aan de praat met de 41-jarige Ann Marie from New York tegenover mij die vaseline smeert op haar voeten. Ik vraag naar haar reden om de camino te ondernemen.
Ze vertelt dat 'she lost her business' tijdens de hurricane afgelopen najaar, een restaurant dat al 25 jaar bestond en van haar vader was geweest. Flooded. Haar vader was vier jaar geleden overleden. Ze had een paar 'hard months trying to figure out my purpose in life' en toen vertelde een vriend over de camino.
Eerst had ze zoiets 'ik kijk wel of ik 'm afmaak' maar nu is er geen sprake meer van stoppen. Ze voelt zich weer 16 nu ze met een jongedame van 18 oploopt en vreselijk veel lol heeft. Ze gaat een nieuw restaurant openen, kleinschalig, verse producten, mét pelgrimenu. Ik doe de suggestie van een tegel of schelp naast de voordeur en ze wordt helemaal blij. 'Then everyone who knows, will see!' Go visit New York: 33 Greenwich Avenue in New York, the West Village. Een naam komt nog.
One day...
EAT MY DUST
In hetzelfde Hontanas zie ik vanuit mijn ooghoeken vier fietsmannen kijken. Kekke pakjes, lawaaipapegaaien. Ik negeer, zit in een waardevol gesprek met Ann Marie.
30km later zie ik ze echter aan de horizon achter me verschijnen, ze lopen langzaam in. Dan hoor ik ze achter me. En daar blijven ze. In Nederland zou je even contact zoeken 'doen we treintje?' maar dat is hier niet nodig, geen wind. Ook genoeg inhaalruimte. Het gaat hier dus om billen kijken. Ik zou natuurlijk gevleid moeten zijn maar word nurks. Waren het nou vier vrouwen...
'Ok', denk ik bij mezelf. 'Jullie krijgen 100 meter'. Want verderop is het sluisje (!) waar we overheen moeten en ik wil ze daar laten voorgaan. Wegwezen.
Een voor een manoeuvreren we de fietsen over de smalle sluisdeur. 'Como te llamas!' roept er een blij.
'Rosa' zeg ik kortaf. 'Rosa! Aha, Rosa!'
'Y tu (sukkel) zeg ik denk ik. 'Rafa!' 'de Rafael?' vraag ik en inderdaad. 'Fuerte!' roept hij over mijn bovenbenen. Jaja denk ik, ga nou maar.
Ze stappen op en gaan. Rafa roept mijn naam naar de anderen. We zijn inmiddels aangekomen in Frómista. Nog een paar honderd meter tot de albergue. Maar even verderop staan ze te wachten. Ik heb wel zin in een sportieve uitdaging en maak de inschatting. Zij: goede fietsen, lichte tassen, dikke bierbuiken. Ik: 15 jaar jonger, veel km in de benen, erg gemotiveerd.
Actie! Ik schakel terug, trap de Santos op z'n staart en tegen de tijd dat ik de mannen voorbij speer lig ik op volle snelheid.
Dat werkt als een rode lap. Achter me hoor ik het haastige inklikken van de schoenen en ik hoor dat ze de achtervolging inzetten. Te laat. Ik ben al bijna bij het centrale dorpsplein.
Grijns..
CROSS BOARDER BANKJE
In een dorp. Het is warm. Een venijnig klimmetje langs de kerk en ik ga even op een bankje onder een grote boom zitten omdat deel 2 óók venijnig wordt. Er schuiven drie mensen aan. Broers Tim en Philip met Franse en Ierse nationaliteit. En lang geleden hebben ze hun Poolse vriendin leren kennen met wie ze inmiddels 10 jaar de camino lopen. Stukje bij beetje. Een van de mannen is getrouwd met een Nederlandse. Ikzelf heb Poolse roots. Zomaar, op een bankje.
---------------------
Hurricane Sandy veroorzaakte meer schade dan Katrina in New Orleans destijds. Er waren 268 doden en $68 miljard schade. Door te spreken met iemand die hiervan slachtoffer is geworden, vallen eigen troubles even weg.
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Hurricane_Sandy
Onderzoek van de RUG toont aan dat mannen in aanwezigheid van een vrouw een hogere testosteronspiegel krijgen.
http://goo.gl/t91v4y
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
