Voorzienigheid

Er wordt over de Camino gezegd dat Santiago/St. Jacques / St. Jacob over zijn pelgrims waakt.

Dat geloof werd gisteravond nog een keer bevestigd door na de rondleiding in het kerkje van Arrés een zegen te laten uitspreken in de talen van alle aanwezigen. Toen ik in 2007 de camino ging fietsen vertrok ik nadat tijdens de dienst op St. Jacobs verjaardag (25 juli) mijn fiets met water was ingezegend. Hoewel mijn gezelschap 100% atheïst was vond iedereen het wel bijzonder. En: baat het niet, dan schaadt het zeker niet. Om diezelfde reden ben ik door mijn atheïstische ouders ook ooit gedoopt.

Goed. Vandaag. Wijzer geworden door de afgelopen dagen zat ik al om 6.00 in het zadel en zag ik de zon opkomen. Het was makkelijker om vanuit Arrés heel even een stukje grid road van de GR te doen en dan na een paar kilometer mijn asfalt op te pakken. Dacht ik. Maar ik had geen kaart van de GR en na een paar km moest ik kiezen tussen rechtdoor of rechtsaf. En toen kwam er net een mevrouw aanrijden die naar haar land ging en mij op weg hielp. Toeval? Op dat tijdstip?

Verderop de dag had ik kilometers lang een heerlijke weg langs een lang meer. Zo een waarbij de mannen van Top Gear kwijlend in hun auto bocht na bocht zouden nemen. Loopt daar ineens een man. Sportbroekje, verder bloot om te bruinen en hij roept iets. 'carretera cortido'! en dat weet ik want lang geleden stond er een bord met die tekst maar ik antwoord 'que es cortido?'. Daarop zegt hij 'the road is closed. You have to take the road up to the monastery and then come down on the other side'. Ik bedank hem en rijd verder. Dus dat betekent cortido. Wegblokkades zijn echter zo goed als altijd overkomelijk voor fietsers. Met blond haar. Te voet. Vriendelijk lachend. Maar dan bedenk ik de onwaarschijnlijkheid van een Engels sprekende voetganger langs de weg. De eerste ooit, en een die Engels spreekt. Toeval...?

Dan kom ik bij de wegblokkade. Eitje inderdaad, even over wat slecht wegdek, maar ik wordt tegengehouden door twee mannen. Het echte werk zit om de bocht. Kan ik daar echt niet langs, smeek ik? Te voet...? Maar nee. Het zijn machinas grandes en muy pelígroso. Ik moet de berg op naar het monastery. Vier kilometer maar, wijzen ze recht omhoog de berg op. Ik betrek. Dat is zeker 1,5 uur fietsen en kost energie waar ik het eten niet voor bij me heb, belangrijk doel van vandaag is juist het stadje Saragüesa bereiken waar als enige in de wijde omgeving winkels zijn.

'je mag wel meerijden' zegt een van de twee. 'Ik moet er toch heen' en wijst op zijn oude 4x4 Suzuki Vitara jeep. Ik wik en weeg maar de keuze is snel gemaakt. De winst is te groot, het alternatief geen optie vanwege te weinig voorraad. En zo crossen we even later de berg op met een snelheid die 10x hoger ligt dan mijn eigen. Toeval, dat ze daar staan? Met die auto? En toch die kant opmoeten?

Tenslotte bereik ik al vroeg in de ochtend mijn doel, Saragüesa. Ik vind een grote supermarkt en slenter rond. Energie is laag, de airco prettig. Als ik tenslotte een plek in het park vind om te lunchen is dat om 11.30 en veel te laat. Ik ben sloom. Onoplettend.

Dus snij ik met mijn vlijmscherpe nieuwe Opinel dan ook eerst de kaas, maar daarna goed in mijn vingertop.

Het bloedt direct als een rund. Ik steek mijn vinger in mijn mond en ga op zoek naar het EHBO tasje in mijn tassen. Die had ik net vanochtend nog nodig gehad om die twee Britse PhD meiden in de albergue van Arrés van (overjarige) betadine te voorzien, hadden ze nodig voor hun open blaren. Cadeau gedaan zelfs, zij hadden het meer nodig dan ik. Ironie van het lot..

Het grabbelen duurt te lang. Het bloed loopt langs mijn hand en over mijn spullen terwijl ik dan eindelijk in de tweede tas deep down de EHBO vind. Ik fix een pleister, stop het bloeden en ruim de spullen in. Zal dit gehecht moeten worden? Waar zit hier een EHBO? En dan vind ik er een op het toeristenkaartje dat ik bij de VVV had gekregen. Recht tegenover mijn lunchplek, 40m. Toeval?

En dan is het snel gepiept. Ik parkeer in de schaduw van het gebouwtje, zoek lopende naar de ingang de woorden 'snede' en 'mes' op. In het kraakheldere Centro de Salud word ik direct geholpen na vertoon van paspoort en verzekeringspas. Met een kwartier sta ik weer buiten. Tetanusprik, geen hechtingen ('Es muy superficial' overleggen beide bevallige artsmevrouwen) maar wel zwaluwstaarten van 'papel'. Met 5-6 dagen komen die vanzelf los. Ik krijg een kleine apotheek mee: pleisters, 3 pillen tegen evt pijn. En een flesje desinfectado dus mijn boordapotheek is weer compleet. Dezelfde dag nog zelfs. Toeval...?

Ik baal nog het meest dat ik mezelf een dagje langs het zwembad door de neus boor. Snijd. Maar ja. Het is hoe ik ben in mijn motoriek - laatst nog veegde een collega pelgrim de geitenkaas van mijn ontbijt uit mijn haar. Dus die bui zakt snel weg.

Mijn compact woordenboek S/N v.v. kent het woord voor voorzienigheid: Providencia. Met een hoofdletter. Straks een kaarsje ergens opsteken voor St. Jacob, als dank.

Wetenschappers onder de lezers van dit blog zullen het ongetwijfeld afdoen als toeval. En inderdaad, St. Jacob hoeft het natuurlijk niet alléén te doen. Ik help hem graag een handje.

Ter veiligheidsvoorbereiding heb ik daarom gedaan wat in mijn macht ligt. €250 uitgeven aan een grote beurt voor mijn fiets waarbij de ervaren handen van Tom 'm helemaal uit elkaar hebben gehad en alle lopende onderdelen zijn bekeken en goedgekeurd voor deze trip. De beste hydraulische remmen en extra blokjes. Nieuwe Duitse topbanden. Goede waterdichte tassen van Duitse makelij die bewezen door rond-de-wereld-fietsers een stootje kunnen hebben. In de stuurtas een fluitje (voor als gestrand in een ravijn), spiegeltje (voor als beest in oog& signalen) en een isoleringsdeken (voor in nood bij extreme hitte of kou). ID om mijn pols. ICE telefoonnummers geprogrammeerd.

Aan mijn voorzienigheid zal het niet liggen.

Motto blijft dan ook 'vertrouw op god maar zet je fiets op slot'.

Waarvan akte.
--------------------
De brandweer van Enkhuizen legt uit wat het doel en nut van In-Case-of-Emergency/ ICE nummers in je telefoon is:
http://goo.gl/F105Xm

Als je in de omgeving van Leiden woont en je wilt ook zo'n goeie Santos, ga dan vooral langs bij Michel en Tom van www.bikelane.nl. Aan kortingen of vaste-klantenkaarten doen ze niet maar ze zijn gewoon goed. En dat telt als je hard de berg afkomt.

Via www.roadid.com kun je ook je eigen fancy ID armbandje bestellen en laten graveren met allerhande afko's
voor hulpdiensten. NKDA betekent bijvoorbeeld 'no known drug allergies' en DOB 'date of birth'. Alternatief is de SOS amulet bij de ANWB winkels.

Banden die 140kg veilig stuiterend, lekvrij en geduldig de berg afdragen komen wat mij betreft uit de touring line van het Duitse Schwalbe. Die kun je lekker op 5-6 bar pompen. Daar schiet je op gravel roads keitjes mee de berm in. Vermindert je rolweerstand. Efficiënt energiegebruik. Fijn, als je bij 35 graden de berg op moet. Ik rijd zelf op de Marathon Extreme - een vervanger voor de Marathon XR die niet meer gemaakt wordt en alleen bij een enkele onlineshop te krijgen is. Helaas, want die lijkt wat slijtvaster.
http://www.schwalbe.com/nl

Oh ja! Maar hou ze in hemelsnaam wel zelf op spanning! Zó zonde als ze te slap zijn! Daar gáat je energie. En lekker onveilig ook, rolt zo je velg af met bagage erop. Ik heb met twee mannen nu een keer een dagje gefietst en bij beiden zat er 1 bar in. Dat is dus bijna niets. Moet ik boos worden?? Staat gewoon op de zijkant van je band, hoe hard ze kunnen. En moeten. Hoor. Moet ik dan echt alles uitleggen...
De pomp. Niet zo'n ding wat je op je ventiel zet (blijf lief voor je ventiel) maar een met een slangetje waarbij de pompkracht op de grond komt. Bijvoorbeeld de Topeak Roadmorph. Fantastisch ding, ook omdat hij een drukmeter heeft.
http://www.topeak.com/products/Pumps/RoadMorphG

Voor tassen kies je tussen Vaude en Ortlieb. Duurzaam, sterk, waterdicht. En mooi. Allebei. Gewoon, welke je het mooist vindt. Of het best bij je fietskleur past.

Remmen doe je met velgremmen. Niet met disks. Kwestie van hefboomwerking. En takkeherrie van de disks. En dan gebruik je hydraulische remmen van Magura, de HS33. De H11 mag ook maar hee, als je dan toch goed spul wilt... Die 140kg kunnen remmen vanaf een steile berg...
Magura dus: http://www.magura.com/