Grenzen verleggen
Blijf op de hoogte en volg Roos
30 Juli 2013 | Frankrijk, Cahors
In 2007 fietste ik voor het eerst een solotocht naar Santiago. Ik weet nog dat ik onderweg Hans tegenkwam. Hij fietste op een dag de camping op en we raakten direct aan de praat want Hans had ook een Santos.
En niet zomaar een, nee, deze had de 6.000 km lange Noordzee route gedaan en toonde daar duidelijk de gebruikssporen van. Zelf had ik net een nieuwe fiets die nog aan alle kanten glom. Beiden keken we over en weer naar elkaars fietsen. Hans overwoog de aanschaf van een nieuwe - geïnspireerd door de mijne, ik op mijn beurt hoopte dat ook mijn fiets ooit de gebruikssporen van verre reizen zou hebben.
Nu zes jaar later en 11.000km verder is dat enigszins het geval. Fiets en berijder zijn in Italië, Schotland, Denemarken en Frankrijk geweest en hebben daarnaast zomer- en winter tochten in Nederland meegemaakt. Maar het kan altijd meer.
Zo kom ik gisteren de camping van Cahors opfietsen en rijd recht het kampement in van - naar later blijkt als we ons voorstellen - Edith en Annet. Het eerste wat ik echter zie is: twee Santos fietsen. Goed volk!
Nog voor ik afgestapt ben raken we al aan de praat en zoals dat dan gaat tussen fietsers onderling gaat het voornamelijk over de fietsen. Wat er opvalt. Wat anders is dan je eigen fiets. Slimmigheidjes. De schone ketting. Mijn nieuwe en glimmende fietsbel. De zadels. Onze drie fietsen blijken even oud. Bij hen staat er 21.500 km op de teller. De fietsen van de dames hebben veel van de wereld gezien. Ze zijn een jaar weg geweest en hebben de Zijderoute gefietst via Turkije naar Pakistan. Vanuit Nederland.
Daar raken we enorm over aan de praat. Dat wil zeggen, zij praten en ik vraag en luister. Ze blijken het meest onder de indruk van fietsen in Iran. Een land met een hoog algemeen ontwikkelingsniveau, heel erg gastvrij en heel veilig voor twee vrouwen.
Aan de hand van praktische zaken krijgt die reis vorm. Douchen bijvoorbeeld. Overnachten in de woestijn moet omdat er vaak niets is om slapen. Water is natuurlijk te schaars om mee te douchen dus het record van niet-douchen is 10 dagen. 'Ja', zegt Annet daar eenvoudig over, 'op een gegeven moment kom je er achter dat iederéen stinkt. Dus dan valt het niet meer op'. Ze hebben vaak bij mensen thuis geslapen, onontkombaar, want nee zeggen tegen een heel dorp dat wil dat je blijft is geen optie. In ruil voor de gastvrijheid willen ze graag vaak alleen maar een gesprek. Deels om Engels te oefenen - dan wordt de plaatselijke leraar Engels opgebeld en moet komen, maar ook om de boodschap door te geven dat niet iedereen terrorist is. Dat de inwoners dat zelf zien als een spel tussen overheden. Het was zelfs de eerste vraag van een wildvreemde vrouw toen ze net de grens overkwamen: 'can I ask you something? Do you think we are all terrorists?' Ze hebben met name Iran als land met een ongelooflijk hoog algemeen ontwikkelingsniveau ervaren.
Ik besef dat grenzen altijd verlegd kunnen worden. Fietsen in Europa is zó comfortabel met de talen die we spreken, ongeveer gelijke normen en waarden, goede wegen, comfi overnachtinsmogelijkheden... Een land als Iran zou ik niet alléen durven bereizen. En ook niet willen. Reflectie op wat er allemaal is en gebeurt vind ik nu al zo behelpen soms, alleen. Laat staan in Iran. Desondanks trekt het en krijg ik kippenvel van ontroering bij de verhalen.
De volgende ochtend zijn ze er vroeg bij om te vertrekken. Het wordt warm vandaag. We spreken af een keer naar een fietsweekend van de vereniging de Wereldfietser te gaan. Alledrie lid van, maar alledrie nog nooit gedaan, het lijkt ons ieder op z'n eigen manier 'eng'. Zij vrezen dat iedereen heel snel gaat. Ik ben bang voor het typische gezelschap en of ik daar wel tussen pas.
Grenzen verleggen. Gewoon thuis. Het kan altijd verder....
---------------
Edith tekent over allerlei fiets gebeurtenissen:
Www.edithvermeulen.nl
Mensen die graag reizen per fiets kunnen lid worden van www.wereldfietser.nl. Voor zo'n €20 per jaar krijg je het blad met inspirerende verhalen en kun je een paar keer per jaar mee op fietsweekend met gelijkgestemde mafkezen die hun fiets volhangen met tassen en dat leuk vinden :-)
En ja: Santos maakt geweldige reisfietsen!
www.santosbikes.nl
En niet zomaar een, nee, deze had de 6.000 km lange Noordzee route gedaan en toonde daar duidelijk de gebruikssporen van. Zelf had ik net een nieuwe fiets die nog aan alle kanten glom. Beiden keken we over en weer naar elkaars fietsen. Hans overwoog de aanschaf van een nieuwe - geïnspireerd door de mijne, ik op mijn beurt hoopte dat ook mijn fiets ooit de gebruikssporen van verre reizen zou hebben.
Nu zes jaar later en 11.000km verder is dat enigszins het geval. Fiets en berijder zijn in Italië, Schotland, Denemarken en Frankrijk geweest en hebben daarnaast zomer- en winter tochten in Nederland meegemaakt. Maar het kan altijd meer.
Zo kom ik gisteren de camping van Cahors opfietsen en rijd recht het kampement in van - naar later blijkt als we ons voorstellen - Edith en Annet. Het eerste wat ik echter zie is: twee Santos fietsen. Goed volk!
Nog voor ik afgestapt ben raken we al aan de praat en zoals dat dan gaat tussen fietsers onderling gaat het voornamelijk over de fietsen. Wat er opvalt. Wat anders is dan je eigen fiets. Slimmigheidjes. De schone ketting. Mijn nieuwe en glimmende fietsbel. De zadels. Onze drie fietsen blijken even oud. Bij hen staat er 21.500 km op de teller. De fietsen van de dames hebben veel van de wereld gezien. Ze zijn een jaar weg geweest en hebben de Zijderoute gefietst via Turkije naar Pakistan. Vanuit Nederland.
Daar raken we enorm over aan de praat. Dat wil zeggen, zij praten en ik vraag en luister. Ze blijken het meest onder de indruk van fietsen in Iran. Een land met een hoog algemeen ontwikkelingsniveau, heel erg gastvrij en heel veilig voor twee vrouwen.
Aan de hand van praktische zaken krijgt die reis vorm. Douchen bijvoorbeeld. Overnachten in de woestijn moet omdat er vaak niets is om slapen. Water is natuurlijk te schaars om mee te douchen dus het record van niet-douchen is 10 dagen. 'Ja', zegt Annet daar eenvoudig over, 'op een gegeven moment kom je er achter dat iederéen stinkt. Dus dan valt het niet meer op'. Ze hebben vaak bij mensen thuis geslapen, onontkombaar, want nee zeggen tegen een heel dorp dat wil dat je blijft is geen optie. In ruil voor de gastvrijheid willen ze graag vaak alleen maar een gesprek. Deels om Engels te oefenen - dan wordt de plaatselijke leraar Engels opgebeld en moet komen, maar ook om de boodschap door te geven dat niet iedereen terrorist is. Dat de inwoners dat zelf zien als een spel tussen overheden. Het was zelfs de eerste vraag van een wildvreemde vrouw toen ze net de grens overkwamen: 'can I ask you something? Do you think we are all terrorists?' Ze hebben met name Iran als land met een ongelooflijk hoog algemeen ontwikkelingsniveau ervaren.
Ik besef dat grenzen altijd verlegd kunnen worden. Fietsen in Europa is zó comfortabel met de talen die we spreken, ongeveer gelijke normen en waarden, goede wegen, comfi overnachtinsmogelijkheden... Een land als Iran zou ik niet alléen durven bereizen. En ook niet willen. Reflectie op wat er allemaal is en gebeurt vind ik nu al zo behelpen soms, alleen. Laat staan in Iran. Desondanks trekt het en krijg ik kippenvel van ontroering bij de verhalen.
De volgende ochtend zijn ze er vroeg bij om te vertrekken. Het wordt warm vandaag. We spreken af een keer naar een fietsweekend van de vereniging de Wereldfietser te gaan. Alledrie lid van, maar alledrie nog nooit gedaan, het lijkt ons ieder op z'n eigen manier 'eng'. Zij vrezen dat iedereen heel snel gaat. Ik ben bang voor het typische gezelschap en of ik daar wel tussen pas.
Grenzen verleggen. Gewoon thuis. Het kan altijd verder....
---------------
Edith tekent over allerlei fiets gebeurtenissen:
Www.edithvermeulen.nl
Mensen die graag reizen per fiets kunnen lid worden van www.wereldfietser.nl. Voor zo'n €20 per jaar krijg je het blad met inspirerende verhalen en kun je een paar keer per jaar mee op fietsweekend met gelijkgestemde mafkezen die hun fiets volhangen met tassen en dat leuk vinden :-)
En ja: Santos maakt geweldige reisfietsen!
www.santosbikes.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
